زندگی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و والدین آن حضرتامام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در شب جمعه نیمه شعبان سال 255 هجرى در زمان حکومت معتمد عباسى در سامرا متولد شد. پدرش امام حسن عسکرى (علیه السلام) بودکه در24 ربیع الاول سال 232 در مدینه متولد شد و درسال 260 در 28 سالگى در سامرا در منزل شخصى اش(ودرحالی که فرزندش مهدی،پنج ساله بود)به شهادت رسید.مادرش ملیکه نام داشت که: از طرف پدر،دخترِیشوعا (فرزندِ امپراطور روم شرقى( ، و از طرف مادر، نوه شمعون ( از یاران مخصوصِ حضرت عیسى(علیه السلام) و وصى او ) بشمار مى رفت.نرجس خاتون ، ریحانه ، صقیل ، سوسن و سیده از نامهای دیگرِ اوست.آن بانو در سال 261 هجرى ویا قبل از شهادت همسرش (امام عسکرى (علیه السلام)) رحلت و در سامرا ،کنار قبرآن حضرت به خاک سپرده شد. او با اینکه در کاخ مى زیست و با خاندان امپراطورى زندگى مى کرد اما آنچنان پاک و با عفت بود که گویى شباهتی به خانواده خود ندارد، بلکه به مادر و خانواده مادرى کشیده و زندگیش همچون زندگى شمعون و عیسى و مریم (علیهما السلام ) از صفا و معنویت و پاکى خاصى برخوردار بود، لذا دوست داشت با یک خانواده پاک و خداپرست وصلت کند و به توحیدیان بپیوندد، خدانیز او را در این هدف کمک کرد و او را بطور عجیب به خواسته و هدفش رسانید(بعد از اسارتِ این بانو، امام هادى اورا براى امام عسکرى (علیهما السلام ) خرید،نرجس به خانه امام عسکرى(علیه السلام) وارد شد، امام هادى (علیه السلام) به خواهرش حکیمه فرمود: او را به خانه ببر و دستورات اسلامى را به او بیاموز، او همسرِ فرزندم حسن (علیه السلام) و مادرِ مهدى آل محمد (صلى اللّه علیه و آله) خواهد بود، آنگاه رو به نرجس کرده و فرمود: مژده باد ترا به فرزندى که سراسر جهان را با نور حکومتش پر از عدالت و دادگرى می کند، پس از آنکه پر از ظلم و جور شده باشد. آرى این چنین یک دختر پاک و دانا، آلودگى کاخ شاهان را رها کرد و در خط جد مادریش(شمعون) قرار گرفت و سرانجام به سعادت عظماى همسرىِ حضرت امام حسن عسکرى (علیه السلام) در آمد و لیاقتِ مادریِ امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را پیدا کرد. و اما تولد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را جز عده اى خاص نمى دانستند و براى نوع مردم مخفى بود، تا مبادا مورد گزند طاغوتیان غاصب و ستمگر زمان قرار گیرد. حکیمه خاتون (عمه امام حسن عسکرى (علیه السلام))گوید: روز پنجشنبه نیمه شعبان به منزل برادرم رفتم ، هنگام مراجعت ، امام عسکرى (علیه السلام) فرمود: امشب را نزد ما باش ، امشب فرزندى که خداوند زمین را به علم و ایمان و هدایت او زنده گرداند متولد مى شود.حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فروغ تابان ولایت/ محمد محمدىاشتهاردى
ترسوها جزء یاران امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) نیستند
نیروهایی که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)دارند، نیروهای تارک امر به معروف و نهی از منکر نیستند. حضرت، نیروهای ترسو را نمیپذیرد. این همه مسائل که پیش میآید، برای غربال شدن و انتخاب نیروهای به دردبخور برای ایشان است. حضرت کسانی را لازم دارد که با هر منکری مقابله کنند و هیچ منکری را توجیه نکنند. سیصد و سیزدهتایی که انتخاب میشوند کسانی هستند که هرجا وظیفه دیدهاند قاطع برخورد کردهاند. هر کس بترسد و مثل آن کسانی بشود که از نهر طالوت آب خوردند، دیگر صلاحیت ندارد. این، سیرِ حرکتِ عالَم است.(آیت الله حائری شیرازی)
چهار شیوه در کتاب های حدیثی برای دیدار با امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) ذکر شده اند که عبارت اند از:
1. علّامه مجلسی به نقل از کتاب الاختیار ابن باقی، دعایی را از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است که هر کس آن را پس از هر نماز واجب بخواند، امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) را در خواب یا بیداری خواهد دید.
2. برخی افزون بر دعاهای مرتبط با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) مانند دعای ندبه و افتتاح، به دعاهایی ویژه برای دیدار با امام اشاره کرده اند، مانند دعایی که حرز امام زین العابدین(علیه السلام) نامیده شده است. گفتنی است که این حرز را می توان دعا برای ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه)و دیدار با ایشان در روزگار حکومت جهانی و عدالت گسترش دانست.
3. در کتاب الاختصاص ـ که آن را به شیخ مفید نسبت داده اند ـ ، به نقل از امام کاظم(علیه السلام) آمده است: هر کس حاجتی از خدا دارد و می خواهد ما را ببیند و جایگاه خود را نزد خدا بداند، سه شب غسل کند و با ما سخن بگوید. آن گاه ما را خواهد دید و به خاطر ما آمرزیده خواهد شد و جایگاهش بر او پوشیده نمی ماند.
4. شیخ ابراهیم کفعمی در کتاب المصباح برای دیدن معصومان در عالم رؤیا آورده است: در یکی از کتاب های عالمان شیعه دیدم که هر کس در پی دیدار یکی از پیامبران، امامان(علیهم السلام)، مردم و یا پدر و مادرش در عالم رؤیاست، سوره های: شمس، لیل، قدر، کافرون، اخلاص (توحید)، فلق و ناس را بخواند و سپس صد بار اخلاص را بخواند و صد صلوات بفرستد و با طهارت بر سمت راستش بخوابد که إن شاء الله آنچه را می خواهد، می بیند و هر سخن و پرسش و پاسخی بخواهد، با آنها در میان می گذارد.
کفعمی افزوده است: در نسخه دیگری همین را دیدم ؛ امّا با این تفاوت که آن را هفت شب و پس از دعایی انجام دهد که اوّلش این است: «اللّهُمَّ أنتَ الحَی الَّذی لا یوصَف».
دانش نامه امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج 5 ص 200 ـ 201.
در برخی احادیث برای دینداری در روزگار غیبت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)، فضیلت هایی شمرده شده است، از جمله:
پیامبر(صلی الله علیه و آله) می فرماید: ای علی! بدان که شگفت ترین ایمان و بزرگ ترین یقین را مردمی دارند که در آخر الزمان اند و با این که به پیامبر(صلی الله علیه و آله) نرسیده اند و حجّت از دیده هایشان غایب شده، امّا به نوشته هایی بر کاغذ، ایمان آورده اند.[1]
امام علی(علیه السلام) می فرماید: قائم ما غیبتی دارد که به درازا می انجامد. گویی شیعیان را می بینم که در روزگار غیبتش مانند گلّه گوسفندان در پی چراگاه، این سو و آن سو می روند؛ امّا آن را نمی یابند. هان! هر یک از آنان که بر دینش استوار بماند و دلش از درازی غیبت امامش سخت نگردد، روز قیامت، همراه و هم درجه من خواهد بود.[2]
ابوجمعه (از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله)) می گوید: همراه ابو عبیده جرّاح با پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) صبحانه خوردیم. ابو عبیده گفت: ای پیامبر خدا! بهتر از ما که اسلام آوردیم و همراهت جهاد کردیم، کسی هست؟ فرمود: «آری. کسانی که پس از شما هستند و بی آن که مرا ببینند، به من ایمان می آورند».[3]
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: «گروهی پس از شما می آیند که یک مرد از آنان، پاداش پنجاه تن از شما را دارد». اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا! ما در جنگ بدر و اُحُد و حنین همراه تو بودیم و [آیه هایی از] قرآن درباره ما نازل شده است! پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «اگر بار گرانی که بر دوش آنان است، بر عهده شما نهاده می شد، مانند آنان شکیب نمی ورزیدید».[4]
در حدیثی دیگر آمده است:
هنگامی که امیرمؤمنان(علیه السلام) خوارج را در جنگ نهروان کشت، مردی به سوی ایشان برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! خوشا به حال ما که در این مکان، همراه تو بودیم و این خوارج را در رکاب تو کشتیم! امیر مؤمنان فرمود: «سوگند به کسی که دانه را شکافت و بنی آدم را آفرید، در این جا، مردمی همراه ما حضور یافتند که خداوند، هنوز پدران و نیاکان آنها را نیافریده است». مردی گفت: چگونه افرادی که هنوز آفریده نشده اند، کنار ما حضور داشته اند؟ فرمود: «آری. قومی در آخر الزمان خواهند بود که با ما در این کار (پیکار) شریک اند و در برابر ما [راضی و] تسلیم اند. آنان شریکان حقیقی و به حقّ ما بر آنچه هستیم، هستند».[5]،[6]
[1]. کمال الدین: ص 288 ح 8.
[2]. کمال الدین: ص 303 ح 14.
[3]. الأمالی، طوسی: ص 391 ح 858.
[4]. الغیبة، طوسی: ص 456 ح 467.
[5]. المحاسن: ج 1 ص 407 ح 926.
[6]. دانش نامه امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج 5 ص 395 ـ 403