چهار شیوه در کتاب های حدیثی برای دیدار با امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) ذکر شده اند که عبارت اند از:
1. علّامه مجلسی به نقل از کتاب الاختیار ابن باقی، دعایی را از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است که هر کس آن را پس از هر نماز واجب بخواند، امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) را در خواب یا بیداری خواهد دید.
2. برخی افزون بر دعاهای مرتبط با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) مانند دعای ندبه و افتتاح، به دعاهایی ویژه برای دیدار با امام اشاره کرده اند، مانند دعایی که حرز امام زین العابدین(علیه السلام) نامیده شده است. گفتنی است که این حرز را می توان دعا برای ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه)و دیدار با ایشان در روزگار حکومت جهانی و عدالت گسترش دانست.
3. در کتاب الاختصاص ـ که آن را به شیخ مفید نسبت داده اند ـ ، به نقل از امام کاظم(علیه السلام) آمده است: هر کس حاجتی از خدا دارد و می خواهد ما را ببیند و جایگاه خود را نزد خدا بداند، سه شب غسل کند و با ما سخن بگوید. آن گاه ما را خواهد دید و به خاطر ما آمرزیده خواهد شد و جایگاهش بر او پوشیده نمی ماند.
4. شیخ ابراهیم کفعمی در کتاب المصباح برای دیدن معصومان در عالم رؤیا آورده است: در یکی از کتاب های عالمان شیعه دیدم که هر کس در پی دیدار یکی از پیامبران، امامان(علیهم السلام)، مردم و یا پدر و مادرش در عالم رؤیاست، سوره های: شمس، لیل، قدر، کافرون، اخلاص (توحید)، فلق و ناس را بخواند و سپس صد بار اخلاص را بخواند و صد صلوات بفرستد و با طهارت بر سمت راستش بخوابد که إن شاء الله آنچه را می خواهد، می بیند و هر سخن و پرسش و پاسخی بخواهد، با آنها در میان می گذارد.
کفعمی افزوده است: در نسخه دیگری همین را دیدم ؛ امّا با این تفاوت که آن را هفت شب و پس از دعایی انجام دهد که اوّلش این است: «اللّهُمَّ أنتَ الحَی الَّذی لا یوصَف».
دانش نامه امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج 5 ص 200 ـ 201.
در برخی احادیث برای دینداری در روزگار غیبت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)، فضیلت هایی شمرده شده است، از جمله:
پیامبر(صلی الله علیه و آله) می فرماید: ای علی! بدان که شگفت ترین ایمان و بزرگ ترین یقین را مردمی دارند که در آخر الزمان اند و با این که به پیامبر(صلی الله علیه و آله) نرسیده اند و حجّت از دیده هایشان غایب شده، امّا به نوشته هایی بر کاغذ، ایمان آورده اند.[1]
امام علی(علیه السلام) می فرماید: قائم ما غیبتی دارد که به درازا می انجامد. گویی شیعیان را می بینم که در روزگار غیبتش مانند گلّه گوسفندان در پی چراگاه، این سو و آن سو می روند؛ امّا آن را نمی یابند. هان! هر یک از آنان که بر دینش استوار بماند و دلش از درازی غیبت امامش سخت نگردد، روز قیامت، همراه و هم درجه من خواهد بود.[2]
ابوجمعه (از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله)) می گوید: همراه ابو عبیده جرّاح با پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) صبحانه خوردیم. ابو عبیده گفت: ای پیامبر خدا! بهتر از ما که اسلام آوردیم و همراهت جهاد کردیم، کسی هست؟ فرمود: «آری. کسانی که پس از شما هستند و بی آن که مرا ببینند، به من ایمان می آورند».[3]
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: «گروهی پس از شما می آیند که یک مرد از آنان، پاداش پنجاه تن از شما را دارد». اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا! ما در جنگ بدر و اُحُد و حنین همراه تو بودیم و [آیه هایی از] قرآن درباره ما نازل شده است! پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «اگر بار گرانی که بر دوش آنان است، بر عهده شما نهاده می شد، مانند آنان شکیب نمی ورزیدید».[4]
در حدیثی دیگر آمده است:
هنگامی که امیرمؤمنان(علیه السلام) خوارج را در جنگ نهروان کشت، مردی به سوی ایشان برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! خوشا به حال ما که در این مکان، همراه تو بودیم و این خوارج را در رکاب تو کشتیم! امیر مؤمنان فرمود: «سوگند به کسی که دانه را شکافت و بنی آدم را آفرید، در این جا، مردمی همراه ما حضور یافتند که خداوند، هنوز پدران و نیاکان آنها را نیافریده است». مردی گفت: چگونه افرادی که هنوز آفریده نشده اند، کنار ما حضور داشته اند؟ فرمود: «آری. قومی در آخر الزمان خواهند بود که با ما در این کار (پیکار) شریک اند و در برابر ما [راضی و] تسلیم اند. آنان شریکان حقیقی و به حقّ ما بر آنچه هستیم، هستند».[5]،[6]
[1]. کمال الدین: ص 288 ح 8.
[2]. کمال الدین: ص 303 ح 14.
[3]. الأمالی، طوسی: ص 391 ح 858.
[4]. الغیبة، طوسی: ص 456 ح 467.
[5]. المحاسن: ج 1 ص 407 ح 926.
[6]. دانش نامه امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج 5 ص 395 ـ 403